Sorma! Şiiri - Ali Rıza Acun

Sorma!

Perişanım bu aralar
Bugünlerde yine başladı hastalığım
İyi bilirsin sendede aynısı var nasılsa
Nasıl aran şikayet var mı?
Elinden mendil düşmüyordur yine
Bilirim seni ben
İlacını ihmal ediyorsundur.

Oysa ben…

Alıştım hastalığa da, hapşırmaya da
Nelere alışmıyor ki insan
Bir de yokluğun olmasa belki dinecek
Gözlerimdeki yaşlar,
Kalbimdeki ağrılar,
Gönlümdeki sızılar,
Asıl hastalığım sensin kaç defa söyledim
Belki bunlar tetikleyici unsurlar.

Deme…!
Ne zamandır hasretim bir muhabbete
Dilim adeta peltekleşti, hiç konuşmamaktan
Uzun uzun bakıyorum balkona oturup gelip geçenlere
Ama bana hepsi yabancı
İçimi acıtıyor el ele giden bir çift görmek
Sen geliyorsun hemen aklıma
Moralim bozuluyor.

Oysa sen…..

Var iken varlığın bir başkaydı
Konuşmasan da olurdu.
Baksaydım öyle bana derin derin
Yok yok sen dayanamazsın
İllaki konuşacaksın. Bilirim sabredemezsin
Çatlarsın konuşmazsan

Sen !

Başıma gelen en güzel şey
Başımın tacısın
Gönlümün ilacısın
Benim dengimsin
Rengimsin
Ruh dünyamın ikizi
Seviyorum seni
Seviyorum seni
Seviyorum ne dersen de.
Seviyorum.
Beni hiç sevmesende.