Sorma Şiiri - Halim Çilingir

Bir güz sabahıydı sorma,
Birer Venüs'tü gözleri,
Ve bir ışık doğdu ufuktan,
Karanlığa alışmışken gönül gözlerim,

Sorma bakışını cananın,
Bir ömür sürükler peşinden,
Türküler yakar o gözleri bakarken,
Ve can karanlıkta titrer sanki,
Simsiyahtı o gözleri,sorma.

Bir değil bin yıl bekledim sanki,
Gecem gündüzüm birdi,
Güneşi, ayı unuttum, sorma gözlerini,
Simsiyahtı o gözleri sorma.