Sorma Şiiri - Ayla Korkanç

Geçmişi terk etmeden geleceği beklemekte biterse
kocaman bir boşluk mu kalır bize?
Kalanı görmekte çok zor, sorular hep bilmediğin yerden.
"Neden burdayız, yolumuza çıkanları kim koyar? "
Sormadan al uğraş, seçme şansımız yok.
Doğal bir olay gibi görünür,
bütün ayrıntısına kadar ayarlanmış her şey, hayret verici.
Biri biter diğeri başlar.
Ya hikayeler?
Ve her hikayenin kahramanı nasıl sen olursun, karşına çıkan karakterler hep değişir,
araya eskilerde karışırak ortamı gerer, sonuç yok.
Süregelen akış.
Aşağı yukarı herkes, biraz düz yolda biraz denge aletinde,
bazen de sakin huzurlu deniz kıyısındaki kumsalda yaşam yürüyüşünü sürdürür.
Yolundan kaldırdığın herşeyin yenisi ortaya çıkmak için sırasını bekler.
Oyun bunlar oyun!
Biterken yeniden başlar, endişeye mahal yok.
Nasıl bir düzendir ki anlamazsın olan biteni, başına gelene üzülür durursun.
Yeniye geçince biteni de çabukça unutursun.
Çözülür gibi değil bu bulmaca.
Kurcalamadan yaşasak,
akıldakiler kımıl kımıl etmeyip bir dursaydı.
Aradan kayıp gidenler olunca
dokunulmaz tellerin sarsılır ince sızıya döner.
Ancak o zaman bir durup, boşvermenin tadına bakarsın.
Gelecek, geçmiş bir gün seni tahtından edecek bilmelisin.
"Misilleme olsun, ben de sana hesap sorarım", kullanılmayacak yasak kelime.
Her başına gelene sahip çıkmadan,
misafir nezaketi gösterip gideceği yer evrende,
nereyse gönder gitsin.
Her gidişin kazandırdıkları,
Tanrı’nın sana en zarif hediyesidir, bilesin!