Sorma Şiiri - Ahmet Ali Okuyan

Üşüyen ellerin kayıyor ellerimden
Neyi telafi eder son gitmeler
Duyulmuyor gözlerdeki haykırışlar
Ürkek, korkak, soğuk, izsiz gitmeler
Sokaklarım çocuklardan kalma taşa bulanmış

Sura üflenir her ayrılan bakışta
Üstümüzde bir gözyaşı bulutu
Nerden geldik? Nereye gitmiyoruz?
Durağımız kalmadı tekrar inip binecek
Üzülmeye biraz geç mi başladık?
Sorma... Benim doğrularım sendeki hatalardan kalma

Suya doymuyor toprakların
Üzerinde yılların kurak bakışları
Ne olur yanındayken bakma bana
Dünyaya sırtımı bir döneyim...Sonra
Üstüme damlatma hasretini
Son karesi yaklaşıyor; hadi kalk gidelim

Saatler beni senden ayırır oldu
Üst üste koyuyorum dakikaları
Neredeyse evde bana yer kalmadı
Duyuyor musun bilmiyorum
Üşüme diye elini okşarken
Yüzüklerin çıkardığı sesi