Sorma Şiiri - Aysel Çoban

İGözlerime bakıp bakıp
Nesin?
Kimsin diye soruyorsun
Bir bilsen,
İçimdeki yangın çiçeğini.
Bir anlatabilsem kendimi
Yangın çiçeğini kopardıkça
Çoğalıp yanıyor yeniden
Ah bir söndürebilsem.

Kimsin? derken,
Sor ve yor beni,
Bir hamur gibi yeniden şekil alsam
Bul beni, o zaman cevap senin

Nesin sen? derken
Neden arama
Bilinmezlik içinde
Düşünceler beynimde kabuk bağlamış
Kırdıkça direnip, sızlıyor
Çıkış yolu ararken
Akrep misali kendimi zehirlerim.

Kimsin? derken yargılama,
Dinle bir kez, geçmişe dair ne varsa
Bir parça kırılmamış umut varsa
Al gönlüne koy.

Nesin sen? diye sorduğunda
Şimdi sen cevap ver
Sorma artık, anlama
Bak sadece,
Sadece gözlerimin içine bak
Ne görüyorsan orda
İşte o BENİM.