Sorgusuzca İnanmak Şiiri - Gülay Özdemir

...Ve insan,
neden inanmak ister
hep sevdiklerine?

Acıyı ve ihaneti
onlardan gördüğü halde...

Belki de,
sevdiklerindeki vefasızlığı
görmek istemediğinden.

Belki de başka...
Belki de
bağlandığı sevgi
kör etmiştir gözlerini.

Bu yüzden,
sevdiklerimizin hatalarını
görmek istemeyiz.
Onca kırılmışlıklarımıza rağmen...

Her zaman güzeli,
iyiyi arar
benim kırık dökük gönlüm!
Ama asla
ne aradığını bulamaz...

Ve bu yüzden,
hayal kırıklıkları
sevgiyi beklerken
yüreğime gömdüğüm
güzellikleri yok eder.

İnandıkça vefasızlara,
kötülükle dolu yüreklerin
acımasızlığını
bana gösterir hayat...

Artık bilirim,
her gülümseyiş dostluk değilmiş,
her sarılış da merhem değil!
Ama yine de
bir umutla bekler
saf yanımın sessiz direnişi...

18.07.2020