Sorgun'um Şiiri - Nihat Malkoç

Gurbet ele attın, düştüm peşine
Kal dedin de Sorgun, ben kalmadım mı?
Gündüz hayalime, gece düşüme
Al dedin de Sorgun, ben almadım mı?

Seni sordum her gün; güneşe, aya
Vuslat yollarında kalmışım yaya
Bir çift selamımı verip turnaya
Sal dedin de Sorgun, ben salmadım mı?

Hiçbir diyar geçmez senin yerine
Gül suretin sinmiş gözün ferine
Hayaline ermek için derine
Dal dedin de Sorgun, ben dalmadım mı?

Eğriöz suyuna salıp kazımı
Geçirmek isterdim senle yazımı
Sırtımda taşıdım kırık sazımı
Çal dedin de Sorgun, ben çalmadım mı?

Ben bülbülüm, sen gül; kondum dalına
Gayri cefa etme garip kuluna
Gurbet elden düşüp hasret yoluna
Gel dedin de Sorgun, ben gelmedim mi?

Düşümde yaşattım bayır, düzünü
Göresim geliyor o gül yüzünü
Takip et deyip de ayak izini
Bul dedin de Sorgun, ben bulmadım mı?

Yollar bizi sana hep bağlasa da
Yaralı yüreği dert dağlasa da
İçimiz hasretten kan ağlasa da
Gül dedin de Sorgun, ben gülmedim mi?

Gurbet göklerinde sıla kuşları
Selvi boyluların hilal kaşları
Gözünden süzülen kızgın yaşları
Sil dedin de Sorgun, ben silmedim mi?

Gönülde sakladık mihnetinizi
Başlara taç ettik hikmetinizi
Ruhuma kök salan kıymetinizi
Bil dedin de Sorgun, ben bilmedim mi?

Zaman, Kerkenes’i, basar bağrına
Sılaya dönelim uyup çağrına
Ey dünya cennetim senin uğruna! ...
Öl dedin de Sorgun, ben ölmedim mi?