Sorgun'um... Şiiri - Mehmet Baki Öztokmak

Ne ararsın, ne halimi sorarsın
Epey oldu, artık sana dargınım
Hani kırk yıl geçse bile arardın
Zannım o ki, unutuldum Sorgun’um.

Eğri Öz’ün kenarında boyunca
Efkârımı dağıtırdım koynunda
Gençliği yaşadım çocukluğumca
Üç yıl, üç gün gibi geçti Sorgun’um

Akşamları efkâr basınca kalbe
Buzlu yollarında kayardı gönlüm
Diyordum ki, burda geçer tüm ömrüm
Kısmet başka mekânaymış Sorgun’um.

İlk yürek yangını, ilk sevda yükü
İlk gözü karalık, ilk dolu öykü
Özümün, sevgimin sendeymiş kökü
Sende buldum kendimi ben Sorgun’um.

İlhami’yi, Atakan’ı, Hamza’yı
Toprak, ben göçünce koynuna aldı.
Kazım’ı, Kadir’i, Orhan Kayhan’ı
Emanet bıraktım sana Sorgun’um

On küsur yıl oldu ordan göçeli
Bir on yıl da orda yaşadım sanki
Gönlümün bir kısmı hep sende kaldı
İnan seni çok özledim Sorgun’um…
4/2004