Nihal Risalesi
Bir perde iner aklımın sınırına,
Kendi gölgem sarar dört bir yanımı.
Her son, bir sırrın başlangıcıdır aslında,
Dönüşsüz bir yolda yürür, ararım;
Bir yanılgıya düştüm, nerede, hangi hâlde?
Nihal'im, sen bir nefes, Hakk'ın bana fısıldadığı,
Varlığın sükûtuyla yankılanan bir ezan.
Sana olan hasretim, bir ırmak misali akar durur,
Seninle dokunduğum her an,
Canımda bir define, bir nûr olursun.
Seven miyim, yoksa sevilen mi?
Kader, her birimize neyi yazdı?
Bana düşen payı bilmezken,
Bir yanılgıya düştüm, nerede, hangi hâlde?
Nerede o, benliğime yük ettiğim inancım, kibirim?
Nerede o, fani gençliğim, sevdiklerim?
Uğruna can verdiğim "Seninim" dediklerim nerede?
Nihal'im, gelmezsen eğer rüyalarımın hâline,
Bir duman gibi dolanır ismin,
Ve ben susarak sorarım kendi kendime:
"Hangi hicranda yoldan çıktım?"
Her zifiri gecede, bir sülük gibi yapışır bu vehim,
Özümün en derinine işler sıla hasretin.
Gökyüzü betonla tutulmuş,
Yeşil, sadece düşlerimde kalmış;
Lâkin sen, her karanlıkta
Bir kandil gibi kalırsın; erişilmez, lâkin unutulmaz.
Bir memleketim ben, dört yanım hicranla çevrili,
Yorgun, sâkin bir taş misali…
Anmak seni, ey Nihal'im,
Daima ömrün tek mânâsı.
Bir gün arar da bulursan benliğini,
"Kendimi kaybettim, bir enkaz var" dersen,
Koşa koşa gelirim kendi içime,
Sarılırım, ağlarım, affederim seni…
Ve iyi bil ki, varlığın özünde, en derin mahzende,
Sadece sen varsın, ey Nihal'im.
Kayıt Tarihi : 5.9.2025 18:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şiirim bir özeleştiri, bir toplumsal eleştiri ve bir insanlık tanımıdır. Derin bir sorgulama içeriyor ve birçok kavramı cesurca ortaya koyuyor: insan olmanın ölçütü, hak-hukuk, helâl kazanç, rızalık, adalet, vicdan ve emek gibi temel ahlâkî değerler. Aynı zamanda Osmanlı sistemine ve güncel siyasal düzene karşı eleştirel bir tarihsel bakış da sunuyorum.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!