Sorgulayış Şiiri - Buse Güngör

Sabah hızlı bir şekilde geçer.
Artık paydos vakti bitti;
Gün bitince
Hangi fikirleri göğsümüzde hissedeceğiz peki?

Dolu mu-aydınlık mı?
Bu zoraki kalkış bir acıma duygusu barındırmaz mı?
Sonuçta az masrafla
Yataktan kalkma bedenlerimiz ödenmemiş miydi?

Zaman geçmese idi
Sonsuza kadar uyuyabilirdik
Yünlü yorganların içinde
Ama vicdan bu duruma müsait değildi-işte...

Bir sorgulayıştır-sorgulamadır bu sadece
Vicdan varsa zamana ve kedere kızabilirdi...
Yine de zamanın geçişi ve kalışı arasında
Hepsi cevap bulmaya devam edecekler.

Yine de umut taşıyan tevbelerim
Yüzümü daha da bulanıklaştırıyor
Tıpkı astigmat ruhumun
Bana yansıtılışı gibi.

Ama bunu görmek gerekli idi.
Ve gözlerimizi kapadık
Bir dakika sonra açtık
Kendimizi mi gördük başka kişiyi mi?

Öyleyse verimli olmak için kalktığımız
Her sabah güneşi veya uyuduğumuz akşam batışı
Bunları bir denize bırakmak gerekebilirdi
Yorgun yüzleri iskeleye sonsuzluğa demirlemek gibi.

Şimdi gözlerimizi kapadıktan sonra
Bizi görenler yok ,sadece biz görebiliyoruz.
Bir sesin veda edişi bizi tinlemiyor
Çünkü istediğimiz kar elde edilemedi.

Yine eyvah !sayısız tanımlayışlar
Sayısız bağlarda güçlüdür.
Bizi halılara bağlarlar ve neşeli ruhlar
Asla vefat etmezler!

Ve uzanmak çok şekerdir
Bahşettiği dinleniş tepemdeki devi canlandırır;
Ama kararmış bir taşlı cesur külhanbeyi
Dinlenmekten çok kılıçlarını kuşanmayı seçecekti.

Eh senelerdir kendimizle de savaşmadık mı?
Bütün hayatım boyunca kim duymadı ve hissetmedi?
Korkuyu dağda bileyledikten sonra
Geriye sadece küçük bir yalnızlık ışığı kaldı.

Pekala şimdi yapacak ne kaldı?
Doğru şeritli kol daha çok sıcaktı
Ama özgürce verdiğimiz şeylerden
Çok da az taşıdık.

En son görev de
Sonsuza kadar uyumak
Çünkü bu paydos vakitlerinin sonu hiç gelmeyecek!
O halde gece yarısı dinlenin ve görkemli sabahı büyük bir ayaklanma ile kırın!