Sorguların Şiiri Şiiri - Abdurrahman Yaş ...

Kar ve hasret,beyaz gelin.
Bir dirhem kaç çekirdek bilmem,
Anlamam yelkenlere takılan rüzgarı,derdimi söylemem.
Hatrı yıkık bir adamım ben ,hatırladığım tek şey ellerin...

Uzak diyarlara gelmiş bir seyyahım,
Oltam balık tutmuyor,başaklarım ermiyor sarılığa!
Döndüm sırtımı o hep kaçılan, kaçılması şart kaçkın kalabalığa,
Bilmiyorum bir garip haldeyim ne beyazım senin kadar ne kömür kadar siyahım?

Ayinleri unuttum ve denizin rengini,
Kardeşlerimin elleri vardı ellerine benzeyen ve bakışları donuk,
Savaşları vardı Ortadoğu'nun hani o kıtacık vardıya Asya'ya konuk.
Yağmur neden mi yağmıyor çünkü o da biliyor dengini...

Tek tekme düştüm yere tozlandı tuzla yanan yüreğim,
Ateş o yakan mıydı meşaleleri aydınlattığı zannedilen karanlığı?
Kim yoklukta,hücre köşesinde kimdi başlatan şu aymaz ayrılığı?
İşte mezar ve toprak tabutum hazır nerede kaldı idam gereğim?

Yoksa ben bilinçaltında ölmüş bilinçaltı deli mi?
Betonlarda ne zaman yeşermeye yüz tuttu asırlık asil çiçekler?
Neden dünya,evet bu dünya kıyamet adında bir günü bekler ?
Yoksa cihan mezar taşında doğmuş mezarcının o emektar eli mi?

Kim yarattı isyanı ve kim boyun eğip geçmeyi,
Bilinmezleri sarsan depremlerin ardında saklanan kudret sahibi ilah!
Nasıl oluyor bu da büyük bir gizemi imha edebiliyor kitlesel silah?
Nereden öğrendik ağlayarak ölmeyi henüz dünya öğrenememişken doğru olanı seçmeyi...