Sorgulanma Şiiri - Ahmet Emin Atasoy

eski evler unutulmuyor kolay kolay / çocukluk günleri
hep orada sallanıyor ninni rengi uzak beşiklerde / ayın
aydınlığı çın çın ötüyor bir çıngırak gülüşü gibi / peri
masalları dürülmüş giysilerce bekliyorlar masalcıların
dipsiz torbalarında / uykuyu kaçırmış cadılar kafdağına
ve çivi gibi çakılmış bir sigara dadının arap dudaklarına

eski sokaklar yıllarca kokar burnunda eski sakinlerinin
en tanıdık eski yüzlere benzer eski sokaklar / geberesiye
saklarlar bildiklerini / gizlerin izleri işlenir derin derin
kırışmış yüzlerinin gergeflerine / bir vefa borcudur diye
açık tutarlar açık kucaklar gibi eski evlerin kapılarını /
kim bilir belki birileri bir gün gelip sorar diye hallarını

eski evlerden başlayan eski dostluklar eski sokaklar kadar
kutsaldır / vezir de olsak rezil de olsak onlara döneriz hep /
onları anar onları ararız / vicdanımızın ayarıdır çünkü onlar /
çünkü onlar uçuşumuzda kanattır ve sonuca götüren sebep /
’eski dost düşman olmaz’ demişse de ceddimin akıllıları
ne hikmetse yine de dost yaşatır insana en iflah olmaz yılları

eski sokakların eski evlerinde geçen eski aşklar nerdeler /
nerdeler yıllanmış şaraplar gibi esrik baş döndüren o aşklar /
hangi sihirbaz ışınlayacak beni zaman öncesine / derbeder
olmuş bu ruh hangi iklimi özler / hangi mevsimi sayıklar /
ve kadeh kadeh tükettiğim eski şarkılar köpüklenmiş kan gibi /
can evime kazınmış eskimeyen aşkları bana unutturabilir mi

eski bir kitap yıpranır nafile belleğimin eskiyen çekmecesinde /
zaman zaman alır kapanırım ona secdeye varan mümin örneği /
tüm yanıtsız sorulara yanıt ararım onun körelmiş bilmecesinde /
ve susturmak isterken yılların ötesinden çığlık atan o bebeği /
kış dostu serçe sorguluyor beni konmuş da gönlümün serenine
- ne bu telaş bu vakitsiz yolculuk hem bu kadar acelen ne