Sorgulanamayan Gelecek…

Babam çok sevmişti anacığımı,
Öyle ki kandilin ışığında, konuşurlarmış günlerce sevdalarını,
Bir saniyelik ayrılık bile ölüm olurmuş gönüllerine,
Tanıyanlar söylerdi… Adam gibi sevdiler diye…
O gündü… Kasımdan kalma günlerden,
Hani soğuğun tırnakları morarttığı,
Tenin tene hasret kaldığı, deva diye saydığı,
Öyle bir aksamda, düşmüştüm ana rahmine.
Aylar sonra anladılar varlığımı,
Planlar yaptılar bana sormadan,
Hayaller kurdular benim adıma, adımı tayin ettiler bir ömür seslenilecek,
Dokuz ay on günü saydılar.
Ben ilk çığlığımı attığım gün,
Zorlanırken nefes almaya,
İstemeksen gelmeyi bu dünyaya,
Mehmet`im geleceği, o kasım gününde yazılmış kara tahtaya.

Mehmet Aydemir 28.02.2011 saat 22:24