Sorgula! Şiiri - Mehmet Şahan

Sorgula ey insan! Acep necisin?
Kendini bilmeyen kulu sorgula!
Neden geldin, düşün! Kimin nesisin?
Yönünü bulmayan yolu sorgula!

Çevrene ekilen rahmeti düşün,
Uğruna çekilen mihneti düşün,
Önüne dökülen nimeti düşün,
Aldıkça bölmeyen eli sorgula!

Dil ile ünlenir kalbin ilâmı,
Onunla söylenir Rabbin selâmı,
Kulunda dillenir Hakk’ın kelâmı,
Mevlâ’yı anmayan dili sorgula!

Önce kendine sor gitme dışarı,
Nefse muin olmak değil başarı!
Yaratan aşkına bütün beşeri,
Hak için sevmeyen gönlü sorgula!

Haksızın yanında hakka akmayan,
Mazlum karşısında zulmü yakmayan,
Bugüne, yarına, düne bakmayan
Haklıya dönmeyen yönü sorgula!

Eğer kanıyorsan nefsin köşküne,
Hâlâ yanmıyorsan Allah aşkına,
Ömür geçiyorken dönüp şaşkına,
Ecirle geçmeyen günü sorgula!

Sorgula Şahan’ım, özü sorgula
Ağzında söylenen sözü sorgula!
Önünü görmeyen gözü sorgula,
Evveli, ahiri O’nu sorgula…
Maksuda ermeyen sonu sorgula!