Sorguç Şiiri - Orhan Tiryakioğlu

Biliyor musun sevdiğim?
Sen asla sevemezdin birini,
Ne zaman yendin, o kahrolası kibrini?
Her gülüşünde inan ki,
Sevdalını yüreğinde aldatırsın.

Bir gün çıkagelmek yanıma apansız,
Zamanın içinde bir gece belki,
Bilmem ki öylesine bir gündüz,
“Sevdim bu defa! ” diyen dilinde,
İlk mağlubiyetin gibi iki büklüm,
Belki bu kadar acımasız.

Peki, neden sevilir bir can?
Daha dün aklına estiğinde kaçan,
Güzellikleri yüreğine hapsedip,
Eskiyenleri de aslanlara atan,
Yanık yüreği ezen bir zalimle,
Bir kere gönül çırasını yakmanın,
Bedeli nasıl ödenir?

Düşündün mü hiç, neden?
İnsanın kimyasında ne var da,
Oynadığı oyunu bitirmeden,
Merhametsizce evirir çevirir de,
Sürdürür kaldığı yerden.

İşte bak,
Çelişkiler yumağındadır,
Kırlaşmaktadır yorgun beynimiz,
Zamanıdır bilgeye sormanın,
Ulu bir söz almanın vaktidir.

Gerçeği sorgulamamıştır artık yürek,
Devir, hesap devridir,
Ne fesat muhasiptir devran,
Bir ‘sahip’tir can belki, sevmeye gelmiştir cananı,
Kim kölesi kalmışsa onun,
Derhal aşık olmuştur.

Biliyor musun sevdiğim?
Sen neden sevdalısın böyle,
Ne zaman ki anasız kuzulara döndün,
Bir şahin gördün gözlerinde,
Ne kadar “oyun bu! ” desen dilinde,
Yüreğinde yangın olur sevdiğin…

13.05.2008