Sorgu ile teslim Şiiri - Hüseyin Doğan 2

Dönünce mihraba sırtımı,
Sen beni dinsiz mi sanarsın?
Bin fiske yemişim el yalanından,
Sen beni ruhsuz mu sanarsın?

Sen vermedin mi bana can?
Can içinde ruh perişan;
Olmamış bin duadaki...
Sen beni mutlu mu sanarsın?

Daha ne beklersin ki? Ağlarım.
Derdim sel olmuş, akmış.
El dilinde adım sahipsizmiş;
Durur durur göklere bakarım.

Neden cezalandıracaksın bizi?
Sormaz mıyım sanarsın?
Bir gün biz de mutluluğu derdiğimizde
Şükür etmez miyiz sanarsın?

Garibime bir deva verdiğinde,
Mavi gökyüzüne baktığımda,
Suskunluğumu yaktığımda...
Beni sana bağlanmaz mı sanırsın?

İbadete karşılık iyilik beklemem;
Seni sevdiğimdir dilimdeki kelâm.
Olacaklar sana bağlıdır;
Senden korkar mıyım sanarsın?

"Dürüst ol, ruhunu arındır." der dervişler;
El elden üstündür, uzak dursun kem gözler.
Bulama elini kul hakkına;
Gün gelir bulur seni senin hakkın.

Ne demdir gönlümüzde sönmez yara?
Haktan biliriz, akıl ermez olana.
Dönme yüzünü doğrudan arda;
Yanlıştan hayır gelir mi sanarsın?