Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
değilmi...
levhalık dörtlük...
ne dersler var her zerresinde...
tebrikler ve saygılarımı gönderiyorum...
İnsan kadar geniş bir alem yoktur.Bütün giz onda saklıysa ona yönelmeli.Şairin dediği gibi gerisi angarya.Hangi duygularda yazdınız bilmiyorum ama eksik gibi..çIKIŞ NOKTAMIZ İNSAN.o İSE AĞIR BEDEL ÖDÜYOR KANIMCA..Ben zerre değilim işte bunu haykırmak isterim..Hoş bir şiirdi.Şiarimize başarılar..
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta