Sorgu Şiiri - Tülays Tülays

Doğmadı karanlığa, onca zaman doğmadı
Güneşin gözlerine mil mi çekti asuman
Küf tuttu parmaklıklar ölüm kokuyor zindan
Beni pişmanlık kadar hiçbir azap boğmadı
Sığmadı karanlığa, onca zaman sığmadı

El ayak çekilince duvarlar konuşuyor
Beyaz tuval üstüne aksediyor tüm kahır
Zamanın pençesinde can çekişmekten ağır
Boğazımdaki çığlık yılana dönüşüyor
El ayak çekilince duvarlar konuşuyor

Taşıyor fütursuzca, gece vakti taşıyor
Beynimde cirit atan keşmekeş düşünceler
Neden kolayı varken hep çıkmazı önceler
Sorgusu uzadıkça içsel hakim coşuyor
Koşuyor fütursuzca, gece vakti koşuyor

Hissizlik sularında salınırken bedenim
Görünüşte dağların suyu kadar duruydum
Uyuşuk bir bilincin körleşen mağduruydum
Çözülmeyen denklemdi ıssızlaşma nedenim
Hissizlik sularında salınırken bedenim

Ulaştım, boşluktaki bilinmeze ulaştım
Kuralsız adımların çizgisinden giderek
Kimseyi suçlamadan kendime kin güderek
Ömrün her safhasıyla, her bitişle dalaştım
Bulaştım, boşluktaki bilinmeze bulaştım