Sorgu Şiiri - Sefa Çelik

Bir doğuşu vardır insanin
Bir huzursuzluğu bir kayboluşu
Sebebini bilmediği
derin bir arayışı vardır hep
ve sorgusu
Sorgulanırken sorgulamak sürekli

İçimde oluşan sorular zinciri
uyutmaz oldu zamanı durdururcasına
Bilmediğim yerden gelince sorular
Bütün bildiklerimi dökmek geliyor yine içimden
Bu böyle olmayacak biliyorum

Bir sürü kitap birikti okunan ve okunacak
Bir sürü insan birikti doğacak ve ölecek
Günümüzün vehametine kapılamayacağım hayır ben insandan başlamayacağım okumaya
Kitaplar haksızlığa gelmez ki gelmemeli

İcimde ve ellerimde fenerler var
geçmiş zamanlardan
yönümü aydınlatarak ilerlemek istiyor düşüncelerim
İlk önce kendimi bulmalıyım
Kendimi bulup geçmeliyim
Kendimi kendi içimde arıyorum
Arıyorum ve fakat henüz bulamadım
Buldurmaya da niyetim yok kendimi yine kendime

Merakın ve arayışın bitmemesi adına süregeliyor doğuslar ve batışlar
Döngüler sizce de sıkıcı değil mi
Neyse ki karanlık işe yarar evresinde
Gece mola vermek için ideal
Düşünmek için ise bir eski maden ocağı
Asıl soru beliriyor uzak ufuktan
Tünelin sonundaki ışık değil henüz
o sadece bir yanılsama
Ne arıyorsun haydi sor

İçime doğru bir yolculuğa çıkıyorum
Günlerce ya da aylarca yürüdüğüm oluyor
Ne gariptir ki kimseye rastlayamıyorum bu uzun yolda. Böyle olunca da kendimle konuşmayı unutuyorum
Konuşmayı unutuyorum tamamen
Dışarıdaki kalabalıklar koşturmacalar telaşlar insanî ve hayvanî bütün var oluşların dışında kalıyorum
Kabuğuna çekilen bir kaplumbağa gibi kimsenin beni fark etmediği düşüncesiyle çekiliyorum bir köşeye renksiz karanlık nefes almaktan başka bir eylem olmadan.

Bir dönem tanrıyla konuşmayı denesem de bir çok kez başaramadım
Aracılardan,tarikatlardan,mollalardan şeyhlerden papazlardan ve randevulardan hiç haz etmem bilin isterim
Ben direkt bağlanmak istedim şifresiz yalın
Beklemedeyim bakalım ne olacak?
Belki de beni yanına alacak
Belki de beni yanına alacak ...

Sefa ÇELİK