Sorgu Şiiri - Ayşe Mızrak

Bu vakte gittiğim bir karanlık yol,
Bu gece fikirler büyük karakol.

Sen sor, ben bulayım gerçek şuuru,
Affet, şimdiye dek ettim kusuru.

Kayboldu gönülde sahi itikat,
Bir yerlerde saklı sırdır hakikat.

Yüreğime düşür, iman gölgeni,
Gelgit! Yalan, riya ve ben üçgeni...

Etmedim hiç ama bir şeye tamah,
Zamanın içinde benliğim küstah…

Utanma bilmeyen arsız mı nefsim?
Adını anarken dursa nefesim.

Çek elini cihan, vücudum naçiz!
Allah’ın affından kalandır aciz.

Duamdın ey aşk! Ne kadar yakınsın,
İlk kez bu kadar şah damarımdasın.

Hallac-ı Mansur dedi ki! “Ene’l Hakk!”
Anladım mı seni, bilmem, muallak.

Aşka uçmak ister bir kırık kanat,
Rabbim bu kulundan bir âşık yarat!