Sorgu Şiiri - Ömer Eren Güneş

Sevda iklimim dört mevsim
Üçü kara kış biri sonbahar
Yaz ve güneş haram bize
Kimi ısıttıysa içimiz
Eridi soğukluğumuzdan ziyade
Biri ölü diğeri felç iki insan var içimde
Yürüyemiyor kelimeler çarpışmışlar
Sandalyelerde zincirleme
Düşünüyorum şimdi ey hayat
Biz mi kifayetsizdik yoksa sen mi kuruyordun
Bizim için başka planlar ama ne olur eylülümü de alma benden
Madem yazım yok gülüşüm yok
Bırak bari ağlayayım ağlamayı da unutturma bana
Madem dört mevsimin üçü birbirince
Bırakta öğreneyim karlar altında yaşamayı
Ellerim yanarken bedenimde donuyor buz tutmuş aynı vücut yine
Ve öğretmişti zemheri
Mutlu olmak bizim işimiz değil mutlu etmeye gelmişiz evrene
Artık akıyor kelimeler azgın bir nehir gibi
Onlar mutluyken birbiriyle
Sana düşmez taşıpta kapılmak sellere
Bundan sonra besleneceğim erittiğim karların sularıyla
Sana karmayan sular yar olmaz sevdana
Dualarım artık benim değil hayatın seçtiği hayata
Biliyorum yaşamak yazmak bana göre değil
Veda ediyor kara mevsimlerde artık bana
Ne iklimimiz kaldı ne gülüşümüz ne ağlayışımız
Al da mevsimlerim bitmeden sana emanet olsun
Eğer birgün gelirsen yanıma emanetini de unutma
Şimdilik bu kadar kelimelerden
Yoksa bende daha çok var kelimelerde saklı
Bir kitabın dökülen yapraklarıyla harmanlanmış
Uykular yaşamlara karışmış
Şimdilik bu kadar bir daha sorma bana