Sorgu Şiiri - Muzaffer Karabulut

Soran,sorgulayan,araştıran ;
Bir kara yapısı olmadığı sürece ilerlemeden bahsetmek mümkünü.
Hiç düşünmeden herşeye evet diyebilmek;
Kisilik bozukluğu değilde nedir.
Ne olursa olsun;
Düşünmeden konuşmayacaksın, hüküm vermeyeceksin.
Kaçıncı yüzyılda olduğunu bilmediğimiz dünyanın;bu aşamaya geldiğine neden şaşırıp kalıyoruz.
Şüphe, merak ve sorgulama;
Bize yeni kapılar açar.
Neye,niçin inandığımızı sorgulattırır.
Önümüzde uçsuz,bucaksız keşfedilmeyi bekleyen bir alem varsa,
Her varlık kendi içinde bir labaratuvarsa,
Varlığın sırlarının çözümü neden gecikir
Çözülecek sırlar ;
İnsanın, yaratılanın yararına değilmidir.
Anlamsız savaşlarla uğraşılacağına;
Var oluş gayemiz neden sorgulanmaz.
Kimdik,
Nereden geldik,
Nereye gidiyoruz,
Daha önce varmıydık,
Birşeyin devamımıyız,
Ölümümüz halinde ne olacağız,
Yaşantımız nasıl bir şekle dönüşecek,
Bizden öte; başka alemlerde neler oluyor.
Kendi gücünü bilmeyen insan;
Kendisine nasıl güvenebilecek.
Aleme nasıl hakim olabilecek.
İnsanın insandan üstünlüğü;
Ancak akıl gücüyle olur.
Hiç kimse tanrıdan feyz alarak farklılık arz edemez.
Dinler görevlerini yerine getirmisler,
Bir daha nebi gelemeyeceğini son din bile ifade ederken;
Hala insan,insanlık ;
Güya tanrının temsilcisiymis gibi tarikat liderlerine sığınırlar,onlardan medet umarlar.
Aç,
Oku,
Çöz ve gör .
Sana düşen görev yaratılan alemi görebilmekse;
Senden akıl olarak daha geride olanların;
Senin aklına hakim olmalarına izin verme.