Sordum Ona Şiiri - Kubilay Demirkaya

Seni olduğun gibi kabullenmek isterim
Ne o yana, ne bu yana lafı geveleme
Seni, kabul edersen yar diye seçiverdim
Bir hiç uğruna duygularımı öteleme

Rıza göster; gönlünde solgun duran isteğe,
Her gün seni ötelerden takip eder, sevilmek
Ellerinin tersiyle ittiğin şu emeğe
Aklın gel diyor, inanmak istemiyor üzmek

Başından beri sana söyleyeceğim söz bu
Esir olunan gönül sanki dağ kadar büyük
Açılan gedik yolu verir sevda şurubu
Kazanç bilelim bunu, inanmak kadar büyük

Kaybetmenin yan geçeceği yere gidelim
Bizi ne birileri görsün, ne de işitsin!
Bana düşündüğünü de ki, etkileneyim
Elbet ortası bulunur düşüncelerinin.

Akıp giden kıt zaman boyu sarhoşluk izi,
İçinde hoş güzelliğe sevdamızı katsak
Gel, gel beraber yaşayalım gençliğimizi,
Süt içen çiçekleri incitmeden toplasak

Mis kokan şu havanın güzelliğine bir bak!
Sevdiğin ilkbaharın içinde seni saklar.
Kendine neden çile çektirirsin kızarak?
Günü gün yaşa; ne olursa olsun yarınlar?

Turnayı yanımıza çağıralım, tez gelsin
Onunla helalleşip, biraz akıl soralım;
İtirazın olmazsa fikrini bir söylesin
O gittikten sonra da yolu yola vuralım;

Şu nazının hisleri beni benden çalıyor.
Hangi geçmiş yoldaşın olmuş ki, söyle bana?
Sular gibi habersiz zaman sessiz akıyor.
Dara düşmeyeceğiz, sığınak Yaradan’a

Kaçacak gücün varsa hemen şimdi kaçalım
Topukları dövüp, aşalım yüce dağları;
Mutluluk şerbetini Kaf Dağı’nda içelim
Sinemize dökelim söz veren pınarları.

1993