Karanlik topraklara gomuldum
Askimizin baharinda
Cevap alamadim
Sordum kendi kendime, neden diye
Derin bir sessizlige burundum adeta
Ruhen ve bedenen sana ait iken
Mis gibi kokunu icime cekerken
Sordum kendi kendime, neden diye
Hani sonsuz olacakti askimiz
Leyla ile Mecnun, Ferhat ile Sirin gibi
Ne oldu da gittin?
Sordum kendi kendime, neden diye
Bilseydim askimizin baharinda degil de
Son gunlerimizi yasadigimizi
Yasardim o gunleri deli dolu
hic bikmadan, usanmadan.
(Bulgaristan/Shumen 17.10.2010)
Emel SeyhanKayıt Tarihi : 29.12.2010 15:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)