Günler önce birlikte baktığımız penceremden
Yalnız bakıyorum aynı gökyüzüne bu kez
Uçakların her geçişinde aynı espriyi
Yine kendime yapıyorum yine kendim gülüyorum
Ve her çöküşünde gecenin karanlığı üstüme
Her kanat çırpınışında kuşların
İçimde derin bir yol ayrımı ve ben ışıksız kalıyorum
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta