Sordum Şiiri - Erdal Ay

sordum
neden içiyorsun birader?
dedi ki
sabredip dinleyecekmisin?
benim derdimle dertlenip
benimle oturup içecekmisin?
hiç bakmadığın pencereden bakıp
sonrada hiçliği yaşayabilecekmisin.?
dertlerin çokluğuna aldırmadan
her şeyin nihayetinde boş olduğunu.
bu insanların sevgiden yoksun olduğunu
göre göre yaşamanın zor olduğunu.
doymak için bir parça ekmek yeterken
gözü açlarla yaşamanın zorluğunu.
sahi göz göre göre
oturup benimle içecekmisin?
yada
bana neden içiyorsun diyecekmisin?
herkes sever,bazen sevenlerde küser
ben sevdim,küsmedim.
kimine az gelir dünya, çok daha çok ister
benim ki vallahi öyle değil.
az ekmek,az su hatta az rakı yetti
rakımın yanında istedim sadece sevgi.
oldu mu dersin,olmadı
şimdi,benimle oturup içecekmisin?
ben,sen sıcacık evinde otururken
yağ tenekesindeki çalı çırpıda ısınıyorum.
her yer duman,her yer koku
benimle göz göze gelebilecek kadar durabilecekmisin?
ve sen güzel kardeşim,çok sevdiğim bu hayatı hoyratça
haryacıp ta vedalaşıp benim gibi gidiverecekmisin?
dedi ve gitti
ve şimdi canım çok yandığınca
oturuyorum ben sıcacık evimde!