Sorduğum Zaman Şiiri - Aşık Fani

Nice ümitlerle geldim dünyaya,
Mutlu idim; hayal kurduğum zaman.
Kula kulluk etmek için gelmişim,
Pişman oldum, bunu gördüğüm zaman.

Beşikten başladı çilem, yürüdü,
Körpe bedenimi dertler bürüdü,
Sefalet içinde canım çürüdü,
Neler çektim, göğüs gerdiğim zaman.

Ezginliğin tümü mevcuttur bende,
Yoksulluk bir yanda, açlık bir yanda.
Seyreyle yavrumu, yatarken handa.
Kuru soğan, ekmek dürdüğüm zaman.

Çalıştım, çırpındım, didindim boşa.
Âsi dağlarla ile kaldım baş başa
Nefesim kesildi, tırmana, koşa
Takatım bitmişti, durduğum zaman.

Ömrüm böyle heder, dümdüz olmuştu
Yarelerim derin, göz göz olmuştu.
Şansım kaptı beni, kuduz olmuştu
İş işten geçmişti, sardığım zaman.

1

Anamdan, babamdan medet görmedim
Herkes aynı dertte, sâdet görmedim
Düğün, dernek, bayram, âdet görmedim
Şu dünya evine girdiğim zaman

Hani hayat vardı, hani insandım?
Dünyanın temeli; âdalet sandım.
Zulmün pençesinden bıktım, usandım.
Aradaki farka vardığım zaman.

“Bu ne acı” dedim, “kader” dediler.
“Daha neler neler eder” dediler.
“Seninle mezara gider” dediler.
Beynimden vuruldum, sorduğum zaman.

Sözde kardeştik, Âdem’den beri;
Neden kimi beydir, kimi serseri?
Bana nasip oldu, ateş çemberi.
Canım yanar, elim vurduğum zaman.

Fani der ki; “bakın berbat halime”
Ne yaptım ise; bir şey geçmez elime.
Bir gün kurtulurum, çıksa yoluma
Âzrail’e canımı verdiğim zaman

2