Yorgun gecelerin nihayetinde,
Dönüp yüzümü kendime,
Sorarım 'bu yorgunluk nedendir' diye...
Cevap veremem o anda,
Sarar bedenimi sıcak bir düş,
Kaplar gönlümü tarifsiz bir hüzün,
Sebebini sorarım kendime, ama bulamam.
Belki de bu nedenle coşacak gönlüm.
Tek başıma kaldım çok kez,
Biliyorum tadını bırakılmışlığın,
Hem de herkesten ve her şeyden çok,
Hatta ay'dan, güneş'ten bile iyi bilirim,
Kimse benim kadar yalnız kalmamıştır, bunu da bilirim,
Yanmamıştır kalbi kimsenin benim kadar, bundan eminim.
Şimdi hep şunu soruyorum kendime;
Sevilmek nasıl bir duygu diye...
Kayıt Tarihi : 13.4.2008 21:08:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Sadi Saçak](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/04/13/sorarim-14.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!