Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Bal yedim demekle ağız tatlanmaz
Peteğin mumunu soranlardanız
Yalanı örtmekle arsız aklanmaz
Oluğun başını soranlardanız
Akıyla karası çıkar meydana
Yok bizle arası yeter sübyana
Hırsızlık mahlası gider Sübhan’a
Yetimin hakkını soranlardanız
Tapuda isimler türler değişti
Üstlendi coniler diller değişti
Çiftleşti gibiler, tekler değişti
Toprağın sathını soranlardanız
Karış karış satıp peşkeş çekildi
Düşmanı güldürüp sırdaş seçildi
Adına bey denip gardaş biçildi
Düzenin çarkını soranlardanız
Mehmedim yatmadı,öyle denildi
Ruhu şâd edildi! Kelle denildi
Bu millet gülmedi böyle ezildi
Şehidin kanını soranlardanız
üstadım yüreğiniz dert ğörmesin gönlünüze sağlık büyük bir hazla okudum güzeldi.
Kutlarım.
Kutlarım Güzel bir şiir okudum. Başarılar .Saygı ve selamlarımla
teşekkürler bir damar kanadı kan su olup aktı gibi...teşekkürler sevi ve saygıyla kalın
offfff..offffffffff bakın gene bam telimden vurdunuz beni...hala sorulmamışken cuvalın hesabı...hala sorulmamışken mehmedin kanı...acep temmuzun bir günü ....yüreğinize sağlık
Sosyal mikropların vücuda sirayetinin bedende ne
gibi vahim rahatsızlığa sebeb olduğunu ,bu ahvelde et kafa,taş suratlıların serinliği kaşarlanmış halkalar-
ın derinliğine maskeler içinde bir hırs ve intikam halini yüreğinize düşen vatan ve millet aşk etşi
duman duman dizelerinizde..Ah! Atatürk Ah!
Emanet ettiğin meydan boş kaldı aslanlar kediye
yem edilmek üzere ..Ne yani ..Böyle tarağa da..
Kutlanacak ve tebrik edilecek bir şiir..Erdoğan Vural
Değerli şairim..Öncelikle tebriklerimi vede selamlarımı yolluyorum sana ve bu muhteşem şiirine..Yüreğime tercüman olmuşsun ayrıca teşekkürler..Kalemin yüreğin zeval görmesin....Allaha emanet ol..Tam puan vede selamlarımla...yunus karaçöp
Mehmedim yatmadı,öyle denildi
Ruhu şâd edildi! Kelle denildi
Bu millet gülmedi böyle ezildi
Şehidin kanını soranlardanız
______Anlaşılan sen de o 'gözüdönmüş'lerdesin.
Sana ne be kardeşim şehitten mehitten.
Usanmadınız mı 1968 den bu yana şehit cenazeleri kaldırıyorsunuz...Kar demeden kış demeden yılarıdır kan ağlıyor gözleriniz.
Sizin de başkaları gibi eviniz ocağınız yok mu. Yavuzu'un dediği gibi girin koyunlarına veya kaygısız nazarlarla şehit cenazesi geçerken 'kelle 'geçiyor diye dudak bükün.
___Bedreddin gardaşım yangından öyle söylediğimi biliyorsun...
Selam ve duamla.
Mehmedim yatmadı,öyle denildi
Ruhu şâd edildi! Kelle denildi
Bu millet gülmedi böyle ezildi
Şehidin kanını soranlardanız...
KALEMİN DERT GÖRMESİN LŞAİRİM. KUTLUYORUM. SAYGILARIMLA...
Sizi canı gönlümden TEBRİK ederim
güzel bir çalışma olmuş .kutluyorum .ve sizi takip EDİYORUM .paylaşım için teşekkürler.......
Nuh Comba.
Bu şiir ile ilgili 20 tane yorum bulunmakta