Soramıyorum Şiiri - Gürsel Pal

Bulutlar da ağlar, gözlerim gibi
Bir damla, bir damla daha
Akar gider yarınlarıma yanlızlığım.
Bir kuşun kanadında sürüklenir,
Rüzgarda taşınır umutlarım.
Hangi gecenin sabahında,
Hangi Sabahın akşamında
Yitik olduğunu bilemiyorum.
Kaybettim yarınlarımı,
Bu günde zaten yoktum,
Ben sanki yaşamıyorum.
Bir lokması için çalışır karınca
Ve rıskını bulacaktır elbet,
Ben arıyorum, soruyorum,
Bir lokmayı da bulamıyorum.
Kendi içimde, kendimce
Bir düş uçuruyorum
Bir kulun kanadında
Ve atan yüreğinde rüzgarlara.
Çarem nerede bir bilsem!
Kimselere soramıyorum.
Çaresizlik içinde batıyor güneş,
Ay gökyüzünde çıkıyor çaresizlik içinde.
Sağım, solum, önüm, arkam
Dünya dönüyor çaresizliğimin içinde
Neden yaşıyorum hala ben?
Bilemiyorum.
Her sabah gönül ağrısı,
Kalp sızısı doğuyor gün,
Belki de bu yüzden
Artık geceleri uyumuyorum.
Sevdaya dair yazılacak bir çok kelime eksik
Yazmak istiyorum,
Çok yazmak aslında
Yazamıyorum.
Bulutlarda ağlar, Gözlerim gibi.
Yüreğimde ağlıyor yarınıma,
Çünkü artık yarınımıda göremiyorum.
Bu günü olmayanın yarınımı olur,
Dünü olmayanın bu günümü?
Ne yana baksam çaresizlik,
Bu kadar acizmiyim ben?
Anlamıyorum.
Bakıyorum cebimde metelik yok,
Çocuklar çok şeyde istemiyorlar aslında
Bana geliyor çok.
Bir kenarda kalakaldım işsiz, güçsüz.
Karıncalar bile rıskını çıkarırken
Neden bu yokluk?
İsyan edemem diye soramıyorum.