Soramadım Bir Türlü Şiiri - Ümit Bilgin

Senelerdir sevdan beni yaralar
Melhem sürüp saramadım bir türlü
Silinmiyor sinemdeki karalar
Sebebini soramadım bir türlü

Kısa günde kırk kez gönlümü kıran
Anlamdım neden gelmez hiç sıran
Ciğerimden öbek öbek fışkıran
Çibanımı yaramadım bir türlü

Suçum neydi cümle dertlere yettim
Çırpındıkça daha derine battım
En sonunda takatimi tükettim
Lakin yari yoramadım bir türlü

Feryadım duyulmaz kesmiyor ağıt
Kalem baş kaldırdı karardı kâğıt
Perçemini tel tel savurup dağıt
Zülüflerin taramadım bir türlü

Sevda için Zehir zıkkım içildi
Yar yurdundan katarlanıp göçüldü
Kul Ümit’im gayrı aram açıldı
Kısmet olup varamadım bir türlü