Soramadım Şiiri - Serkan Sinan

Soramadım sana beni seviyor musun diye soramadım
Bazen cesaretim gelirdi ama öyle korkardım ki sevmeyeceğinden
Okul çıkışında seninle rastlaşmamak için hızla kaçardım kapıdan
Sen daha sınıftan çıkmadan okuldan ayrılmış olurdum
Senin dünyanın etrafında dönen kaçak bir uyduydum ben
Medcezir bile oluşturmaktan aciz başıboş bir uydu
Nakış nakış işlemiştim seni hayatıma çeyizime koymuştum
Saatim bile sana kuruluydu hiç bir zamanını unutmayayım diye
Gözlerine bakma vaktim vardı mesela
Tam on iki, güneş gözlerinden öyle güzel verirdi ki sıcağı anlatamam
Gözlerim, gözlerinde tutuşurdu kirpiklerim yanardı
Arkadaşlarım sorardı niye on ikide alarmın çalıyor diye söylemezdim
Her hareketini gizli gizli izleyip not ederdim günlüğüme
En çok kitaplarını göğsüne bastırıp da taşıyışını severdim
Yokluğunda, hemen çalardım sen kokan kitaplarını sarılırdım
Uyuyamadığım geceler öyle başkalarının yaptığı gibi koyun falan saymazdım
Senin ağzından bende seni seviyorum derdim en az bin kere
Ne zaman bir papatya görsem beni seviyor mu diye sorardım
Hele bir sevmiyor desin katili olurdum hemen
Çok papatya öldürdüm çok
Ellerim hapis cezalıydı çiçek mahkemesinden temyize başvurmuştum
Civardaki tüm papatyalar beni tanırdı
Korkudan tir tir titrerlerdi beni gördüklerinde
Aman sakın seviyor sevmiyor demeyin
lla da seviyor, seviyor seviyor canınızı kurtarın
Oysa o kadar iyi bilirdim ki beni sevmediğini
Farkımda bile değildin çoğu zaman
Seni sevgimle büyüttüm kendime
Sen büyüdükçe ben küçüldüm
Duydum ki evlenmişsin seni sevmeyen biriyle
Sen onu deliler gibi seviyormuşsun ama
Benim yaşadıklarımı yaşadığın için sevinmem mi lazım bilmiyorum
Bildiğim tek şey onca sene geçti ben seni hala seviyorum