Mezar dediğin ne ki
evdekilere yakın
bir küçük odacık
yakın gökyüzüne
ferah sayılır
üstelik çiçekli
Mezar dediğin
dinlenme yeri
arzın merkezini kazmış
ateş derelerinde
ellerini ısıtmış adama
mezar dediğin ne ki
Allah'a emanet
inşallah, maşallah inip yola
Cehennemi
komşu kapısı etmişe
ölüm ne
her gün
ölmüş, dirilmişe
soracaksan
yaşamak ne diye
soracaksın madenciye
'Yaşamak,
evde kaynasın tencere
çocuk okula gidebilsin
elektrik, su ve ilaç da gerek
bir saat olsun
gülsün diye yüzümüz,
yaşamak işte bundan ibaret'
Mezar dediğin ne ki
küçük birer anıt her biri
her biri ibret kitabesi
'yaşamak' için
sıraya girmiş
karanlığa yürüyeceklere
Mezar dediğin
korku tüneli
yüksek yerlerin
hep aç haramzadesi
utanmaz bakışlı
kaderin efendisi gibi
görene aynada kendini
Mezar dediğin ne ki
cehennemi komşu kapısı etmişe
ölüm ne
her gün olmüş, dirilmişe
soracaksan
yaşamak ne diye
soracaksın madenciye
20.Mayıs.2010
Timur UganKayıt Tarihi : 21.5.2010 19:47:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!