Ben harp çocuğuyum!
Yumruğumla bir baş soğanı,
İkiye ayırabilirim,
Kara somuna,
Anam gibi sarılabilirim,
Seferberlikte doğduğumu
Her hatırlayışta,
Sızıncaya kadar içerek kaldırım taşlarında
Efkarlanıp efkarlanıp,
Nara atabilirim! ...
Kınamayın dostlar!
Kınamayın! ! ..
Ben harp çocuğuyum!
Gülerken,
Ağlayabilirim.
Şu küçücük kuşa masmavi göklerin
En genişi,
İnsanoğluna yer yüzünün
İnişi, yokuşu,
Bir gün ben; düşünüp düşünüp bu işi
Tanrıdan sorabilirim!
Kayıt Tarihi : 16.11.2002 02:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!