Var gücüyle çalıştı adam
aç kalmasın diye çocuk
Tok karın aç kaldı çocuk
Var gücüyle çalıştı adam
Muhtaç olmasın diye çocuk
Huzura muhtaç kaldı çocuk
Çokta şey yapmamak lazım.
Hayat dediğin ne ki?
Kaç yıl gözlerin ederi?
Öyle kocaman laflarla yürüme sokaklarda.
İnsan savaşmadan yaşayabilir mi?
İEvimden ayrıldığımda kahrolmuştum
Evsiz ve perişan kaldım sanmıştım
Sonra gönül gözüm açıldı bir şiirle
Ev sanmıştım iki tahta bir direği
Meğer Heryerde evim varmış
Mesela
Tanrıya bir dilekçem var!
Yollayın düşlerimi kuşlar.
Yerin ve göğün yaratıcısı.
Her şeye hâkim ve kâdir sen.
Ne diye insan yarattın beni ?
Güneş olsaydım da selamlasaydım
Gökyüzünü satın alabilir misin?
Çiçeklerin kokusunu ne kadar betimleyebilirsin?
Aradığın aşkı sayfalar da bulabilir misin?
Uyuduğunda duvarlara sarılabilir misin?
Şatafatlı bir mezarla nefsini doyurabilir misin?
Vicdanını sadakayla susturabilir misin?
Evet şimdi bitti yalnızım
Tabanlarımda özgürlük marşları
Etrafımda yalnız kalabalık
Birazdan denize varacağım
Hür sokağındayım hür
Deniz şimdi soğuktur
Okunurken allahın evinden ismim
Üzülmeyin sevgime iman edenler giden sadece bir cisim
Beni kabul ettiniz mi var iken
Düşüncelerimi yanlış veya doğru ayırt etmeksizin dinledinizmi
Herkese duyduğum gibi sizinde bana sonsuz bir saygınız oldumu
Bütün hayatım boyunca iyi bir dinleyici olmak için eğitirken kendimi ben
Ben seni kaşın gözün için sevmedim ki.
Güzellik kiracıdır naçiz bedende,
ruh payidar kalır.
Pürüssüz tenin yerini toprak alır.
Saçların güneş kokardı sabaha kadar.
Avuçlarında aradığım birşey mi var?
Bana bir şiir oku Şora
Götürsün ruhumu nefesin
Mor dağların ardında açan bir çiçek
Ne kara kış dinledi ne böcek
Direndi tüm leş kargalara
Gitmedi güldü bütün bulutlara
Sevildikçe güzelleşen bu beden
Bilmiyor ellerin değiştiğini
Huzurlu ve mutlu şimdiden
Ruh çamura batmış
Çırpındıkça güneşe bulaştırır
Kendimi doğanın koynuna atsam
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!