Sor Söylesin Şiiri - Gültekin Yazıcı

Yanardağın rengini
Sevdaların yangını
Küllerin gençliğini
Ateşe sor söylesin

Gökten iner yeryüzüne
Baraj koysan bir düzine
Akar durur hep izine
Çaylara sor söylesin

Bulutlardan yağmışım
Seller olup taşmışım
Anladım ki boşmuşum
Yağmura sor söylesin

Mecnun mu yandı aşka
Karacoğlan’ ın derdi başka
Veysel vefa mı buldu taşta
Toprağa sor söylesin

Meyvesi yok vakti gelmeden
İnsan ölmüyor vade dolmadan
Yaprak solmuyor O’na sormadan
Dallara sor söylesin

Unut geçen o günleri
Gençliğinin boş kaldı eli
Ah olsaydı birde dili
Zamana sor söylesin

Bekledim bir durakta
Ruhum benden uzakta
Canım çıkar gırtlakta
Ecele sor söylesin

Şu dağların zirvesi
Güllerin güldestesi
Ömrümün tek bestesi
Sazıma sor söylesin
Telime sor söylesin

Her şey bir sır bu dünyada
Yaşıyoruz bir rüyada
Gözüm görmez asıl sıla
Artvin’e sor söylesin
Şavşat’a sor söylesin...

İzmit - 24.12.2004