Sor, Sorabilirsen Kendine-DENEME

“sor, sorularınla yormadan; tadınla,
uyuyorken, geçen fırsatlarını.
uyanıkken, uyutulmuş beynini
sorma bana, kendine sor
dilinle, dilimi sorar gibi, hissederek sor.”

Son günlerde birbirimizi çok sorar olduk. Ya da tersini yapmayı; kolaycılığı seçer olduk. Aba altından kükremeler de artı cabası…

En ufak kelimelerden bin bir anlam çıkararak, hesap sormayı marifet sanır olduk. Oysa ufak sorunları dağ yapanları değil, sorunları çözenler lazım bize.

İğneyi kendimize değil, hep başkaların da denemeyi marifet sanır olduk. Bize hatır koyanlara, satır gösterir olduk. İnsan kazanmak zordur, ama kaybetmek kolaydır. Biz hep kolaydan, insanların kalbini kazanacağımızı zannediyoruz. Ama kaybettiğimiz zaman tehditkâr olup, öteki yüzümüzü gösteriyoruz. Bana düşmanlıktan değil, dostluktan yana olanları gösterin. Düşmanlıklar, hep insanları çatışmaya götürür. Çoğu zaman kazanan olmaz. Sorular o kadar çok ki bu yazı bitmez yazmakla…

Nereye gidiyoruz? Geleceğimiz ne olacak? Çocuklarımızın geleceği ne olacak? Bizi neler bekliyor? Yarın maaşımız ne olacak? Sağlığımız ne olacak? Sevmek ne demek? Sormak ne demek? Ben kimim? Sen kimsin? Hain kim? Vatansever kim? Cebimdeki para kimin? Yürekli kim? Kahraman kim? Korkaklar kim? Kim? Kim? Kim? kimlerle bunaltan, yüzlerce sorular ardı ardına…
Sor sorabilirsen kendine…

Eğitimci dertli, öğrenci dertli, memur dertli, bakkal dertli, kasap dertli, tabiatı koruyan dertli, ülkesini koruyan dertli, gazeteci dertli, yazan dertli, seven dertlidir. Kime sorarsan, sor. Hep dökülür senin derdinden fazla, derdi dışına.

Duruşu dertli, oturuşu dertli, sözü dertli, yaşamı dertlidir; kendince.

Şöyle bir düşünün; Bir adam kanser olmuşsa ne yapar geri kalan hayatında. Bir de onca dert varsa hayatında. Yapışmışsa birileri yakasına ipotekli, Ne yapsın gariban, geri kalan hayatında. Çıkmıyorsa kirlilikler bir türlü yakasından. Kambur olmuşsa sırtından, çıkmıyor, yapışmış yüzsüzlüğü ve pişkinliğiyle içinden. Kemiriyor, kanser için için organlarını. Ve sen seyrediyorsun; içindeki kanserin seni gün gün öldürmesini. Sağlığını tehdit eden bu kanseri, durduracak tedaviyi bulabilir misin? Yoksa ölümünü seyrederek mi geçirirsin kalan ömrünü? Yoksa yenmek için mücadele mi edersin kanserle? İşte, içimizde kanser olan her türlü sağlığımızı bozan şeyleri düzeltmek için de üstümüze düşeni yapmalıyız. Yoksa gün gelir kanser seni yer, bir lokmada hem de.

Şu küçük çevremizde olup bitenleri sor, sorabilirsen. Ülkemizde olup bitenleri sor, sorabilirsen. Dünyadakileri sor sorabilirsen. Düşlerindeki yalnızlığına sor, sorabilirsen. Çocuklarına sor, sorabilirsen; sağlığını, mutluluğunu, başarısını ve hedeflerini…

Sorma sakın; okullardaki artan şiddeti. Sorma sakın; iki liralık hayatların yollardaki sonlarını. Sorma sakın; küçük çocukların tedbirsizliklere kurban gittiğini. Sorma sakın; hayatın neden bu kadar ucuz olduğunu. Bu sorular seni aşar. Sen şunları sor; sevgilere bahar gelmiş mi? Çiçekler açmış, kuşlar cıvıl cıvıl ötüyor mu? Bugün tv de hangi pembe dizi var? Magazin haberlerinde bugün ne var? Nasıl zayıflarım? Nasıl şişmanlarım? Bugün adamlar günü mü? Kim kime ne demiş? Aşk güzel mi? Maddiyat mı maneviyat mı önemli? Sigara insanı öldürüyor mu, güldürüyor mu? Abuk sabuk ne demek? Yaaaaaa. İşte böyle sorular soracaksın,

Yaşayacaksın. Sıkmayacaksın güzel yüreğini. Kara sorular sorma bana, diyeceksin. Çiçek gibi açan sorular sor. Ya da sorma şeker al, keyfine bak. Soramıyorsan eğer, arkadaşşş…