Boşluğuma gelmiş olmalıyım,
Yoksa kesin gülerdim
tüm bu olanlara.
Demek hiç kalmamış güleceğim,
komşudan mı istemeli?
Ama ne zaman ki
Tekerleğin icadından beri yuvarlanıp gidiyoruz.
Ben de süper güçlerim olmadığı halde dünyayı kurtarmaya çalışıyorum. Yuvarlaklığından.
İşin kötüsü bir de ben, devrik yaşıyorum kamyonun icadından beridir ki. Karanlıktan korkan bir sokak lambasıyım ve güneş doğana dek kendime şarkılar fısıldıyorum.
Şarkılar da beni anlamıyor.
Ben bu çağın insanı değilim, çok var daha benim çağıma. Gelince uyandıracaklar diye ummaktan başka çare yok.
anne
senin çocukluğuna gitmek ve
elinden tutup okula götürmek istiyorum
her şeyi doğru yapmaya çalışan yüreğini
öpeyim demek istiyorum
bir de sarılmayı o küçük kıza
bu dünyaya bir dostoyevski karakteri olarak geldim
küçükken katil olmuştum bir keresinde
bir keresinde ölmüştüm ama delilleri saklamıştım
yalnızca annem bilir, kanlıysa da gömleğim
bir sürü kontörü var, telefonu üst model
o da biliyor, arayacak kimsesi yok
şakakları gürültülü bir sağanağa maruz kalmış gibi
bereketsiz zamanın içinde hep çizikli hep soğuk
kırık aynasına ne zaman baksa şaşırıyor
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!