Sor kendine, neyin peşindesin sen?
Neden hep başkası gibi görünmen?
Etiketi üstünde; kim yazdı fiyatı?
Dıştan mı ölçersin, içten mi hayatı?
Kendi izini tanıyor musun hâlâ;
Yoksa takılıp, hayal mi sağda solda?
Parlayan suret sahte bir ışıkta;
Bunu bil, görünmez asla karanlıkta.
Bir ben mi sıkıldım bu sahte havadan?
Alıştın mı yalanla sen yaşamaktan?
Kalabalıkta boğulup, ben iyiyim demek,
Kime ne fayda sağlar, kime ne gerek?
Kime göre yaşarsın, gösterme gülüşünü;
Hangi aynada arar, bulursun yüzünü?
Neye göre iyi, neye göre kötü yüreğin?
Sen bilirsin; sor kendine, senin gerçeğin.
Figen Güler
Kayıt Tarihi : 6.10.2025 01:14:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Kişinin kendisi gibi olması, özentiye kapılmaması gerektiği vurgulanmaktadır.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!