Sor beni / Abdulkadir Aktaş

Sor beni yaralı kuşlara,
kanat çırpıp da varamayanlara.
Sor beni Tuna’ya,
sessiz akıp giden sulara.
Kimlere derman oldum,
kimlerin yollarına ışık serdim,
hangi yürekleri ateşten geçirdim,
hangi acıyı içime gömdüm,
sor…

Zor zamanlara ışık olmadım mı?
Bir umut, bir nefes,
bir avuç dua olmadım mı?
Yaralı ruhların başucunda,
sabaha dek bekleyen o eski şarkı,
o kırık dua, o yorgun şiir
ben değil miydim?

Sor beni rüzgâra,
hangi dağların zirvesinde yankılandım?
Sor beni sonsuz bucaksız yerlere,
hangi düşlerde kayboldum,
hangi yollarda kendimi unuttum?

Gözlerin denizse ben fırtına,
ellerin topraksa ben yağmur,
ömrün gecelerle sarılıysa
ben sabah…

Sor beni,
bir gün dönersem eski bir hatıra gibi,
bir dizede, bir nefeste,
yüreğine dokunan bir şiir gibi
gelirim…