Sor Beni... Şiiri - Mecit Aktürk

Bir ânım geçmiyor sensiz birtanem
Zifir gecelere, düşe sor beni
Alevler içinde, yanıyor sînem
Gözümden süzülen yaşa sor beni.

Mehtap da perdeyi kapadı bir bir
Zindan oldu bana bu koca şehir
Bahtın sofrasında hep aynı zehir
Yediğim lokmaya, aşa sor beni.

Vakt-i hazân olsa yağsa da hüzün
Yaz gelir sanmıştım ardından güzün.
Ufkumda alevin, bağrımda közün
Yollarıma engel taşa sor beni.

Hesabı keseli sonsuz sürgüne
Nice âh yükledim sensiz her güne
Perişan, bîçare, gamlıyım yine
Dertli dertli öten kuşa sor beni.

Sensizlik ruhuma çelikten kafes
Beyhûde sayılır aldığım nefes
Çaldığım kapılar hep yanlış adres
Tükendi umudum, boşa sor beni.

Zor geldi gönlüme verdiğin ezâ
Dayanmak ne mümkün; döndüm enkaza
Son ver şu hicrâna, bitsin bu cezâ
Güneşim buz tuttu, kısa sor beni.