Çocukluğumu sormayın bana,
ben hiç çocuk olmadım ki.
Hep büyüktüm ablaydım ben,
oyuncağım bile yoktu.
Babamda erkenden bırakıp gitti,
öksüzlerden sor beni.
Genç kızlığımı yaşamadım,
hemen gelin oluverdim.
Birde baktım oğlum kızım,
kendimi anne buluverdim.
Kocam sefa adamıymış,
ondan hesap sorulmazmış.
İstediği zaman gelir,
istemezse gelmez imiş.
EE o zaman niye evlenmiş?
Hiç huzurlu bir günüm yok,
gözyaşlarım sicim gibi.
Gök yüzü de bulutlanmış,
çakan şimşeklerden sor beni,
En iyi o anlar beni.
İçimdeyse fırtınalar,
geceleri yalnızım karanlıktan korkar ağlarım.
Gözyaşımla ıslattığım sarılarak uyuduğum,
yastığımdan sor beni.
Şimdi sağlık gitti elden,
ne sen kaldın nede ben.
Tükenmezdi benim aşkım
bir nefeste tükettin sen.
Zalimin zulmüne uğrayan,
mazlumlara sor onlar iyi anlar beni.
Yıllarımı mahvettin ya
asla affetmem ben seni.
Kayıt Tarihi : 6.2.2006 23:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sizin şiir gibi bir uğraşınız var ne mutlu size.Siz bir güzellik keşfedebilmişsiniz. Bu yüreği ve şiirinizi
kutlarım
Saygı ve sevgiyle kalın
Asude GEDİZ
unutmaki sizi tüm sevenlerin ara sinda ben de oldugumu
sizi yüreginizden binlerce öpüyor ve sonsuz acil sifalar diliyorum
yürektesiniz can ablamiz
sevgiyle
TÜM YORUMLAR (13)