Sor beni Şiiri - Nuriye Budak

Sana olan sevgim bir heves değil,
Mecnunun gezdiği çöle sor beni,
Mehtabı unutmuş yıldızsız gecem,
Şafak da ağlayan güle sor beni.

Dilimde sitemler yutkundum durdum,
Bin kez sensizliği beynimde vurdum,
Her kimi gördüysem bir çare sordum,
Sevdaları bilen dile sor beni.

Sana sordularmı gönül yaranı,
Yıkıldım savruldum bilmem soranı,
Ne yağmur tanıdım ne de boranı,
Derdimi dinleyen yele sor beni.

Akar gözlerimden durmaz yaşlarım,
Kar beyez oldu bak siyah saçlarım,
Selam getirmiyor sevda kuşlarım,
İçi boş zarfda ki pula sor beni.

Mekanım meskenim oldu da dağlar,
Halimi görenler oturur ağlar,
Sensiz geçti sanki asırlar çağlar,
Gönülden sildiğim yıla sor beni.

Ezelden beridir gülmüyor yüzüm,
Neler söylemedim kar etmez sözüm,
Vefalı arkadaş beş telli sazım,
Yıllarca çaldığım tele sor ben.