Sor Beni Şiiri - Muhittin Alaca

Neredeyim diye merak edersen?
Yad ellere sürgün, kuşa sor beni.
Niçin sesi çıkmaz, haber yok dersen?
Yol kenarı dargın, taşa sor beni.

Kimse bilmez dıştan, gülüyor sanır,
Beni herkesten çok, dertlerim tanır,
Sızlayan yaralar, sessizce kanar;
Ta derinden vurgun, döşe sor beni.

Her gece derbeder, dolaşan benim,
Gariple ekmeği, bölüşen benim,
Banklarda soğuğa, alışan benim;
Tütün saran kırgın, keşe sor beni.

Gözümde tüterken, yâr buram buram,
Uçurumlar vardı, uzaktı aram,
Hayaller kırıktı, uykular haram;
Kabus dolu gergin, düşe sor beni.

Şiirler birikti, ciltlerce kitap,
Vefasız olana, eyledim hitap,
Yazmaktan parmaklar, düşerken bitap;
Kağıt-kalem yorgun, tuşa sor beni.

Her türlü yamuğa, oyuna doydum,
Başkasına değil, nefsime kıydım,
Erkekler ağlamaz, tezine uydum;
Gözde donmuş durgun, yaşa sor beni.

Ne aza üzüldüm, ne çoğa taptım,
Aşk makarasında, en kavi iptim,
İncimdim, inceldim, yüz yerden koptum,
Tekrar onar bir gün, başa sar beni.

11.12.2018
Muhittin Alaca