Sor Beni Şiiri - Süleyman Köse

Dünyam kapkaranlık yok ki gözlerin
Dolmazsan geceme kanar düşlerim
Sen yoksan yanımda doğmaz güneşim
Karabasan gecelerden sor beni

Dolduramaz hiçbir çiçek gönül bahçemi
Gül hiç anlamadıki bülbül dilini
Dikenine razıydım açaydı kendi
Gonca iken solan gülden sor beni

Niceleri mecnun gibi dolandı
Niceleri Ferhat gibi dağ deldi
Sanma sakın ben gibi yaşlar akıttı
Sele dönmüş gözyaşımdan sor beni

Arama tarifi yoktur sevdanın
Acısı anlatılmaz ayrılıkların
Bihabersen ahvalinden ol DİYARLININ
Aşıkların yüreğinden sor beni

Yine ayrılık diyor papatya falı
Ayrılığın sebebini bilmem kime sormalı
Şimdi sensizliğe kanat açmalı
Katar katar turnalardan sor beni

Halbilmezle haldaş oldum sevda yolunda
Vuslata eremeden yolun sonunda
Soldu çiçeklerim bahar ayında
Ayaz yemiş gül dalından sor beni

Hırçın dalgalar gibiyim uzaklarında
Kayboldum bakışının Ummanlarında
Dinlendim duruldum kıyılarında
Fırtınadan,boranlardan sor beni

Bir buse almıştım kor dudağından
Vuslatım uzakmış gül yanağından
Adını zikredip narına dalan
Kerem gibi yanan candan sor beni

Nerde o gülüşün,nerde ellerin
Dudağını aşkla öptüğüm yerin
Geri gelmez artık geçen günlerin
Mazi olmuş sevdalardan sor beni

Görmeyi bilirsen gel bak kalbime
Bu öyle bir aşkki bilemez kimse
Ne yazdan ne kıştan hazandan bile
Dört mevsimin baharından sor beni