Sor Şiiri - Veli Gizir

SOR

Kalabalıklar arasında kaybolmak mı kaderin?
Ruhun başka yere ait; peki ya bedenin?
Bakışlar soğuk, insanlar serin,
Koyu bir okyanusa dalmış gibiyim, çok derin!

Kuşlar cıvıldasa, kelebekler uçsa da etrafında,
Toz pembe değil nefes, herkes kendi safında,
Kötülük yapar sana ama hep işin safında,
Hayat bu, bazısı yanında, kolunda; bazısı kanında!

Boş bir sayfaydın, tertemiz; kirlenmek miydi alın yazın?
Rüzgarda bir yaprak gibi, çalıyor işte yaşam sazın,
Bu kadar zifiri, zemheri, kış olmak mı, nerde senin yazın?
Yazın kötü olsa da; bu sayfaya yazdığın senin yazın!

Gülmek mi, o da ne! Tecrübe dedik biz yalancı gülümsemelere,
Gülmek için bekleseydik mutlu olmayı, doyamazdık ölmelere!
Çizdik bir avuç tebessüm ağız kenarına, kelimelere, sözlere,
Gönül harâb-ı türâptır, ulaşmazsa gözlere, melodilere, sözlere!

Su kaynaktan, ışık güneşten, yağmur buluttan mı?
İnsan, bir parça kemik, kan ve somuttan mı?
Ruhu, nefsi nereye koyacaksın, onlar ümit umuttan mı?
Zihnin derinlerinde kayboluyorsun; ne bu, gaybtan, tezattan mı?

Sor, sorgula, oku, uzaklaş; gelmedin mi bunun için?
Bir sis var; göremiyorsun, bakamıyorsun, neden, niçin?
Güneş karşısında filiz ol, çiçek ol; et olup kokmak da bir seçim!
Düşün, seni bu bedene bir Zât koydu; geldin bu dünyaya sorgulamak için!