Sophia'ya Mektuplar 7 Şiiri - Adem Efiloğlu

SOPHİA’YA MEKTUPLAR 7

/

Yüküm ağır Sophia

Ebu Bekir olup cehennemi kapatacak gücüm yok

Karnı aç bebeklerin çığlıklarında uyanıyorum

Ömer gibi soran yok yoksulların derdini

Herkes sofrasının efendisi

Herkes evinin sultanı artık

Komşular tanımıyor komşusunu

Oysa komşusu aç iken tok uyuyan bizden değil*

Soran yok

Kenarı Dicle’de kurdun kaptığı koyunları…

/

Yapanın yaptığın yanına kar kalıyor adeta Sophia

Suçlular daha çabuk döner oldular evlerine

Adaletin terazisi kırıldı

Vicdan çoktan terk etti yürekleri

Ben merkezli dünyalar kuruldu çoktandır

Biz diyenlerin sesi bile çıkamadı

Biz Sophia dilim susana kadar

Biz demeye sevdalıyım yazdıklarımla…

/

Ölesim var Sophia

Şiirleri ezber ede ede

Hicranlı yaralara merhem yapıp

Ölesim var şiirlerde

Şimdilerde bakma buralarda cirit atışıma

Dimdik ayakta duruşum kaçtı demesinler diye…

/

Söylesene Sophia

Sevda o kadar uzak mı

Oysa yüreğimizin titreyen tellerinden

Fay hatları gibi geçmeliydi sevda

Bunca garabetin içinde yıkılmamalıydık

Vazgeçmemeliydik

Bitirmemeliydik

Nadasa bırakmadan deli dolu sarmalıydık Sophia

Her şeye rağmen diye diye…

/

Ah Sophia ah

Hala savaşıyorum

Hala ayaktayım

Uykularımda bile

Aşkını sayıklamaktayım…

/

Âdem Efiloğlu

23 Şubat 2025