Sophia'ya Mektuplar 2 Şiiri - Adem Efiloğlu

SOPHİA’YA MEKTUPLAR 2

/

Sorup durdum kaç kere Sophia

Aynı mı çarpar kalbimiz

Ruhumda çocukluğumdan kalma darbe izleriyle

Söylerken titriyor dudaklarım

Masumluğumu çaldılar Sophia

Belki de hiç masum olamadım…

/

Bilmezsin Sophia;

Karadeniz’in sıradağlarında kesildi göbek bağım

Mısır tarlalarının içinde

İnanır mısın

Neredeyse hiç ağlamamışım

Acil kapılarında sabahlamış annem

Çok kan kaybetmiş

Çok ağlamış acıdan

İşte Sophia

Acıya yabancı değilim çocukluğumdan…

/

Sophia;

Nereye baksam

Buğulanan gözlerimden geçip gider annemin kokusu

Yokluğu yalnızlık elbisesidir bedenimde

Sadece seni bulunca unuttum acıları

Sen Sophia

Kanayan yaralarımın ilacı…

/

Kızma bana Sophia

Gökkubbenin altında inleyen sızılar büyüttüm

Ve kirpiklerine astım gelmişimi geçmişimi

Bilir misin söyle

Sözcükler nasıl asılır darağaçlarına

Bilmezsen Sophia

İyi bak mısralarıma

Hepsi hepsi ecele öykünme…

/

Sophia

Dudaklarımda açılmaz kelepçelerle

Uyuduğum rüyalardan uyanmaktayım

Haydi gel

Gittikçe sana boyanmaktayım…

/

Âdem Efiloğlu

15 Şubat 2025