Sophia'ya Mektuplar 1 Şiiri - Adem Efiloğlu

SOPHİA'YA MEKTUPLAR 1

/

Hasretin yüzümü eskitiyor Sophia;

Yağmur yağıyor gözlerime

Dudaklarımda hüzzam makamında şarkılar

Saçlarımda kızıl dağların esintisi

Yaprak yaprak sevinçler savruluyor benliğimde

Bir oraya

Bir buraya

Savrulup duruyorum Sophia…

/

Ah Sophia;

Yüreğimin gürültüsünden geçtim

Sağır eden dilsizliklerle savaşa savaşa

Adımlarıma yabancı memleketlerden

İstanbul’u özledim içinde sen varsın diye

Oysa bana gurbet kuşları yaren

Tam da vuslatının şafağındayken…

/

Düşenlere vuruyorlar Sophia;

Bakışlarım bile yere düşmüyor bu yüzden

Gözkapaklarını kaldırsalar seni görecekler biliyorsun

Henüz muhacir düşler arifesindeyken

Heyecanıma yenik düşüyorum yeniden

Birkaç satırın merakına düşüyor

Daha çok özlüyorum…

/

Ah Sophia;

Benden çok yüreğim özlüyor seni

Teselli sözlerine çoktan kalkan kaldırmış

Hazır kıta dolaşıyor göğsümün çeperinde

Sokaklar üşüyor bu sıralar

Gökyüzünde gri bulutlar

Sen üşüme Sophia

Kavuşmanın azameti tutuşsun bedeninde

Yine her zaman ki gibi

Ne olur naz etme…

/

Sophia;

Sevda dedin mi

Urganlar sevdam olur

Unutma…

/

Âdem Efiloğlu

15 Şubat 2025