Sonya Şiiri - Sezgin Barış

Tanrı nerede sonya?
Nedenen konuşmuyor bizimle?
Korkuyor mu?
Yoksa egosunu mu tatmin ediyor?
Yada her ikiside.
sana birşey söyleyeyim mi sonya?
Ama kimseye söyleme olur mu?
Ben tanrıyı gördüm sonya...
evet doğru duydun.
Sen bana gülerken gördüm onu.
Asırlardır merak edilen tanrı meğer bir gamzeden ibaretmiş...
Onu ölümsüz kılan ise senin kutsal gülüşünmüş... Gülüşün...
Sahi ne güzel gülüyorsun sen öyle...
Gülüşünün rengine boyamak isterim gökyüzünu.
Gökten sağanak sağanak gülüşün yağsın isterim. Damla damla toprağa düşsün. Yeşersin filiźler,gülüşünün renginde açsın çiçekler.
Sen gülünce;
Bahar gelsin yurduma
Kalksın bütün sınırlar
Yakılsın bütün bayraklar
Son verilsin savaşlara Savaşlar ölsün,
savaşanlar yeniden doğsun.
Çocuklar ölmeyi unutsun
Gecekondu tapuları dağıtılsın
Fabrikalarda işçiler ayaklansın
Nasır tutan eller kalem tutsun
Şiirler yazılsın,türküler söylensin
Nuh park etsin gemisini ve toplasın geride kalanları Prometheus tanrılardan ateş çalsın.
Tanrılar...
Tanrılar intihar etsin.
Sonya...
sevgilim ...
Gülüşünün rengini unuttum bağışla beni.
Uzun zamandır gülmüyorsun/gelmiyorsun bana... Sonya...
Sevgilim...
Saçlarını dolayıp boynuma,boğsam kendimi boynunun atlasında; Beni gamzendeki çukura gömermisin? Onsekizsıfırüçkibinonyedi... . Sezgin